Warunki techniczne
§ 140. 1. Przewody (kanały) kominowe w budynku: wentylacyjne, spalinowe i dymowe, prowadzone w ścianach budynku, w obudowach, trwale połączonych z konstrukcją lub stanowiące konstrukcje samodzielne, powinny mieć wymiary przekroju, sposób prowadzenia i wysokość, stwarzające potrzebny ciąg, zapewniający wymaganą przepustowość, oraz spełniające wymagania określone w Polskich Normach dotyczących wymagań technicznych dla przewodów kominowych oraz projektowania kominów.
2. Przewody kominowe powinny być szczelne i spełniać warunki określone w § 266.
4. Wewnętrzna powierzchnia przewodów odprowadzających spaliny mokre powinna być odporna na ich destrukcyjne oddziaływanie.
5. Przewody kominowe do wentylacji grawitacyjnej powinny mieć powierzchnię przekroju co najmniej 0,016 m2 oraz najmniejszy wymiar przekroju co najmniej 0,1 m.
§ 141. Zabrania się stosowania:
1) grawitacyjnych zbiorczych przewodów spalinowych i dymowych, z zastrzeżeniem § 174 ust. 3;
2) zbiorczych przewodów wentylacji grawitacyjnej;
3) indywidualnych wentylatorów wyciągowych w pomieszczeniach, w których znajdują się wloty do przewodów spalinowych.
§ 142. 1. Przewody kominowe powinny być wyprowadzone ponad dach na wysokość zabezpieczającą przed niedopuszczalnym zakłóceniem ciągu.
2. Wymaganie ust. 1 uznaje się za spełnione, jeżeli wyloty przewodów kominowych zostaną wyprowadzone ponad dach w sposób określony Polską Normą dla kominów murowanych.
3. Dopuszcza się wyprowadzanie przewodów spalinowych od urządzeń gazowych z zamkniętą komorą spalania bezpośrednio przez ściany zewnętrzne budynków, przy zachowaniu warunków określonych w § 175.
§ 143. 1. W budynkach usytuowanych w II i III strefie obciążenia wiatrem, określonych Polskimi Normami, należy stosować na przewodach dymowych i spalinowych nasady kominowe zabezpieczające przed odwróceniem ciągu, przy zachowaniu wymagań § 146 ust. 1.
2. Nasady kominowe, o których mowa w ust. 1, należy również stosować na innych obszarach, jeżeli wymagają tego położenie budynków i lokalne warunki topograficzne.
3. Wymagania ust. 1 i 2 nie dotyczą palenisk i komór spalania z mechanicznym pobudzaniem odpływu spalin.
§ 144. 1. Ściany, w których znajdują się przewody kominowe, mogą być obciążone stropami, pod warunkiem spełnienia wymagań dotyczących bezpieczeństwa konstrukcji, a także jeżeli nie spowoduje to nieszczelności lub ograniczenia światła przewodów.
2. Trzonów kominowych wydzielonych lub oddylatowanych od konstrukcji budynku nie można obciążać stropami ani też uwzględniać ich w obliczeniach jako części tej konstrukcji.
§ 145. 1. Trzony kuchenne i kotły grzewcze na paliwo stałe oraz kominki z otwartym paleniskiem lub zamkniętym wkładem kominkowym o wielkości otworu paleniskowego kominka do 0,25 m2 mogą być przyłączone wyłącznie do własnego, samodzielnego przewodu kominowego dymowego, posiadającego co najmniej wymiary 0,14 x 0,14 m lub średnicę 0,15 m, a w przypadku trzonów kuchennych typu restauracyjnego oraz kominków o większym otworze paleniskowym – co najmniej 0,14 x 0,27 m lub średnicę 0,18 m, przy czym dla większych przewodów o przekroju prostokątnym należy
zachować stosunek wymiarów boków 3:2.
2. Piece na paliwo stałe, posiadające szczelne zamknięcie, mogą być przyłączone do jednego przewodu kominowego dymowego o przekroju co najmniej 0,14 x 0,14 m lub średnicy 0,15 m, pod warunkiem zachowania różnicy poziomu włączenia co najmniej 1,5 m oraz nieprzyłączania więcej niż 3 pieców do tego przewodu.
3. Piece, o których mowa w ust. 2, usytuowane na najwyższej kondygnacji powinny być przyłączone do odrębnego przewodu dymowego.
4. Przyłączenia urządzeń gazowych do przewodów spalinowych powinny odpowiadać warunkom określonym w § 174 i 175.
§ 146. 1. Wyloty przewodów kominowych powinny być dostępne do czyszczenia i okresowej kontroli,
z uwzględnieniem przepisów § 308.
2. Przewody spalinowe i dymowe powinny być wyposażone, odpowiednio, w otwory wycierowe lub rewizyjne, zamykane szczelnymi drzwiczkami, a w przypadku występowania spalin mokrych – także w układ odprowadzania skroplin.
10.1.1 Normy i rozporządzenia
Aktualnie w kraju w zakresie projektowania kominów obowiązują następujące normy:
Kominy murowane
PN-B-10425:1989 Przewody dymowe, spalinowe i wentylacyjne murowane z cegły. Wymagania techniczne i badania przy odbiorze.
Kominy gazowe
PN-EN 297:2002 Kotły centralnego ogrzewania opalane gazem – kotły typu B11 i B11BS z palnikami atmosferycznymi o nominalnym obciążeniu do 70 kW
PN-EN 1443:2005 Kominy – wymagania ogólne
PN-EN 1856-1 2005/A1:2007 Kominy. Wymagania dotyczące kominów stalowych części składowe systemów kominowych.
PN-EN 1856-2:2006 Kominy- wymagania dotyczące kominów metalowych. Metalowe kanały wewnętrzne i metalowe łączniki.
PN-EN 15287-1:2007 Kominy Projektowanie, instalowanie, przekazanie do eksploatacji.
Minimalna wysokość komina
Dla kominów o mocy kotłów >300 kW musi być spełniony warunek o ochronie powietrza atmosferycznego, komin powinien mieć taką wysokość aby nastąpiło rozproszenie emitowanych zanieczyszczeń.
– Minimalna wysokość efektywna komina liczona od paleniska do wylotu komina powinna wynosić:
4,0 m dla kotłów gazowych
5,0 m dla kotłów olejowych
Minimalna wysokość komina liczona dla podgrzewaczy gazowych oraz kotłów gazowych z palnikiem inżektorowym o mocy nie przekraczającej 35 kW wynosi 2,0 m licząc od przerywacza ciągu do wylotu komina.
Kierunek przewodów
Kierunek przewodów kominowych powinien być pionowy, Dopuszcza się odchylenie od pionu dla przewodów kominowych nie więcej niż o 30°. Odchylenie większe niż 30° ale nie większe niż 45° jest dopuszczalne tylko za zgodą terenowego organu administracji państwowej. Długość odchylonego odcinka nie może być dłuższa niż 2,0m.
Usytuowanie komina
Według normy PN-B-89-10425 Wyloty przewodów dymowych należy wykonywać wg następujących zasad:
– przy dachach płaskich o kącie nachylenia połaci dachowych nie większym niż 12°, niezależnie od konstrukcji dachu, wyloty przewodów powinny znajdować się co najmniej o 0,6 m wyżej od poziomu kalenicy lub obrzeży budynku przy dachach wgłębionych
– przy dachach stromych o kącie nachylenia połaci dachowych powyżej 12° i pokryciu:
a) łatwo zapalnym, wyloty przewodów powinny znajdować się na wysokości co najmniej o 0,6 m wyżej od poziomu kalenicy
b) niepalnym, niezapalnym i trudno zapalnym, wyloty przewodów powinny się znajdować co najmniej o 0,30 m wyżej od powierzchni dachu oraz w odległości mierzonej w kierunku poziomym od tej powierzchni co najmniej 1,0 m
Przy usytuowaniu komina obok elementu budynku stanowiącego przeszkodę (zasłonę), dla prawidłowego działania przewodów, ich wyloty powinny znajdować się ponadto:
a) ponad płaszczyzną wyprowadzoną pod kątem 12° w dół od poziomu najwyższej przeszkody (zasłony) dla kominów znajdujących się w odległości od 3 do 10 m od tej przeszkody przy dachach stromych,
b) co najmniej na poziomie górnej krawędzi przeszkody (zasłony) dla kominów usytuowanych w odległości od 1,5 do 3,0 m, od przeszkody ,
c) co najmniej o 0,3 m wyżej od górnej krawędzi przeszkody (zasłony) dla kominów usytuowanych w odległości do 1,5 m od tej przeszkody
Otwory rewizyjne
Powinny się znajdować nie mniej niż 0,3m nad podłogą i nie mniej niż 0,4m od otworu wlotowego. Dodatkowe otwory rewizyjne należy przewidzieć na kominach na których wykonano załamanie o kącie 30°.
Czopuchy
Długość pionowa czopucha powinna wynosić minimum 0,22m a pozioma nie więcej niż 2m przy czym czopuch powinien być poprowadzony ze spadkiem 5% w kierunku urządzenia gazowego. Dla urządzeń o mocy do 28 kW czopuchy powinny być poprowadzone ze wzniosem 5% w kierunku komina, a >28 kW długość czopucha nie może przekraczać 40% wysokości komina licząc od wlotu czopucha do wylotu komina.
Wymagania normy PN-EN 15287-1:2007
Norma podaje minimalne odległości przewodów kominowych od okien, drzwi balkonów i innych budynków.
Zalecane wymiary dla położenia wylotów systemów kominowych
|
Podłączanie kotłów do przewodów powietrzno-spalinowych typu LAS (według KOMINFLEX)
W przypadku podłączenia kilku kotłów do wspólnych (zbiorczych) przewodów powietrzno – spalinowych należy zachować minimalne odległości przyłączy wynoszących odpowiednio:
– dla kotłów z przyłączami usytuowanymi naprzeciw siebie różnica wysokości wynosi co najmniej 600mm – gdy wyloty spalin kotłów nie są umieszczone naprzeciw siebie odległość tą można zmniejszyć do 300mm
Warunkiem dopuszczającym podłączenie na jednej kondygnacji kilku urządzeń grzewczych do wspólnego przewodu spalinowego jest zastosowanie kotłów tego samego typu i jednakowych mocy z wbudowanym i sprawnym czujnikiem spalin.
Instalacja spalinowa powinna być tak dobrana aby zarówno przy jednoczesnej pracy wszystkich kotłów z maksymalną mocą a także przy częściowym obciążeniu (część kotłów pracuje, część jest wyłączonych) nie występowały zaburzenia przepływu w kanale spalinowym a także przenikanie spalin z wspólnego kanału do kotłów nie pracujących.
Dla zachowania całkowitego bezpieczeństwa nie zaleca się projektowania podłączeń kilku kotłów na jednej kondygnacji do wspólnego przewodu spalinowego. Włączenia powinny następować w odległości co jedną lub dwie kondygnacje.
Powyższe zalecenie podyktowane jest nie tylko ostrożnością, ale także możliwością dokonania przez użytkownika zmian systemu grzewczego np. wymiany kotła na inny niż pracujące w danym pionie spalinowym. W takim przypadku kocioł musiałby być odłączony od wspólnego przewodu spalinowego i podłączony indywidualnie.
Przy podłączeniu kotłów umieszczonych na różnych kondygnacjach do zbiorczego przewodu spalinowego, należy umieścić w jego dolnej części specjalną kształtkę z otworem rozprężno – przewietrzającym w odległości min. 2,5m od przyłącza spalin najniżej zamontowanego kotła. Kształtka ta posiada funkcje:
– rozprężania ciśnienia w chwili jednoczesnego włączenia kilku urządzeń
grzewczych podłączonych do wspólnego przewodu spalinowego – przeciwdziała przedostaniu się spalin do niepracujących kotłów
– powoduje wytworzenie „ciągu kominowego” wspomagającego
wyrzut spalin
– osusza (przewietrza) komin w czasie gdy urządzenia nie pracują
Zgodnie z postanowieniami przepisów europejskich, pomieszczenie w którym zamontowane są kotły nie kondensujące, a także kondensacyjne , musi posiadać dodatkową wentylację , w przypadku gdy kanały powietrzne są rozdzielone od przewodów spalinowych. Powierzchnia czynna otworu wentylacyjnego powinna wynosić co najmniej 150cm2.