Próba szczelności gazociągu

Warunki ogólne (na podstawie materiałów PSG)

  Gazociągi należy przygotować do próby zgodnie z wymaganiami norm i standardów technicznych IGG ST-IGG-0301:2012 oraz ST-IGG-0302:2013, po uprzednim oczyszczeniu wewnętrznym odcinków gazociągów (minimum 2-krotne przepuszczenie tłoka). Dla gazociągów z rur PE należy stosować oczyszczenie przez przepuszczenie tłoków miękkich (z pianki poliuretanowej). Inne metody oczyszczenia rur PE i metodę oczyszczenia gazociągów stalowych wykonawca robót musi uzgodnić z operatorem sieci gazowej.

siecig24.jpg

Fot. U góry przykładowy tłok do czyszczenia gazociągu firmy Enduro.

W każdym przypadku wykonawca robót zobowiązany jest do opracowania i uzgodnienia z operatorem sieci gazowej technologii robót oczyszczenia gazociągu i przeprowadzenia prób ciśnieniowych. Poniższe zapisy  szczegółowo opisują wymagania w zakresie prób rurociągów. Natomiast pozostałe czynności należy wykonywać zgodnie z zapisami ww.

standardów technicznych.

siecig25.jpg

Fot. Ilość osadów w rurach potrafi być imponująca. (fot. cudainzynierii.wordpress.com)

siecig23.jpg

Fot. Po lewej – tłoki piankowe

Wymagania próby szczelności

Przy wykonywaniu prób wytrzymałości i szczelności sieci gazowych (rury razem z armaturą) z rur stalowych oraz polietylenowych należy przyjmować następujące parametry:

a) Gazociąg stalowy o MOP pow. 0,5 MPa (użytkowany przy naprężeniach obwodowych ≥ 30% wartości dolnej granicy plastyczności Rt0,5 materiału rur i armatury)

· pierwsza i druga klasa lokalizacji

– do DN 200 włącznie – próba wytrzymałości hydrostatyczna lub pneumatyczna 1,5 × MOP

– pow. DN 200 – próba wytrzymałości hydrostatyczna 1,5 × MOP
· trzecia klasa lokalizacji

– próba wytrzymałości hydrostatyczna lub pneumatyczna 1,3 × MOP

· wszystkie klasy lokalizacji

– próba szczelności hydrostatyczna lub pneumatyczna 1,1 × MOP

b) Gazociąg stalowy o MOP pow. 0,5 MPa (użytkowany przy naprężeniach obwodowych < 30% wartości dolnej granicy plastyczności Rt0,5 materiału rur i armatury)

· wszystkie klasy lokalizacji

– może być tylko próba szczelności hydrostatyczna lub pneumatyczna 1,1 × MOP

c) Gazociąg stalowy o MOP do 0,5 MPa włącznie i gazociąg polietylenowy o MOP do 1,0 MPa włącznie
· wszystkie klasy lokalizacji

– łączona próba wytrzymałości i szczelności pneumatyczna 1,5 × MOP lecz co najmniej 0,2 + MOP

Czas łączonej próby wytrzymałości i szczelności dla gazociągów PE po oczyszczeniu wewnętrznym rury przewodowej (mierzony od chwili ustabilizowania się ciśnienia w gazociągu, przyłączu) powinien wynosić:

· dla gazociągów o MOP do 0,5 MPa włącznie (w tym przyłączy o objętości większej niż 0,1 m3):

– czas stabilizacji – nie mniej niż 2 godz.

– czas próby – nie mniej niż 2 godz.

· dla przyłączy o objętości do 0,1m3 włącznie:

– czas próby – nie mniej niż 1 godz.

· dla gazociągów o MOP pow. 0,5 MPa do 1,0 MPa włącznie

– czas stabilizacji – nie mniej niż 2 godz.

– czas próby – nie mniej niż 2 godz.

Podane powyżej wartości to minimalne czasy stabilizacji i próby właściwej. Rzeczywiste czasy stabilizacji i próby właściwej uzależnione są od objętości geometrycznej gazociągu i określa się je zgodnie z ST-IGG-0301:2012 oraz ST-IGG-0302:2013. W praktyce obliczane są ze wzoru:

Czas próby wytrzymałości i szczelności dla gazociągów stalowych (mierzony od chwili ustabilizowania się ciśnienia w gazociągu) wynosi:

· próba wytrzymałości – nie mniej niż 15 min.

· próba szczelności – nie mniej niż 24 godz.

Zestaw pomiarowy:

Do przeprowadzania prób szczelności gazociągów polietylenowych o MOP do 0,5 MPa włącznie należy stosować zestaw pomiarowy uzależniony od metody przeprowadzenia próby (standardowa lub precyzyjna). Decyzję o metodzie

przeprowadzenia próby podejmuje operator sieci gazowej.
Zestaw pomiarowy dla próby przeprowadzanej metodą standardową:

· manometr precyzyjny o klasie dokładności min. 0,6, którego górna wartość zakresu pomiarowego powinna wynosić 1,25 – 1,5 ciśnienia próby,

· rejestrator mechaniczny lub elektroniczny o klasie dokładności min. 1,0.
Zestaw pomiarowy dla próby przeprowadzanej metodą precyzyjną:

· przetwornik ciśnienia o klasie dokładności min. 0,1, którego górna wartość zakresu pomiarowego powinna wynosić 1,25 – 1,5 ciśnienia próby, przy czym: o przyrząd do pomiaru ciśnienia powinien reagować na zmiany ciśnienia na

poziomie 0,1 kPa, o całkowity błąd pomiarowy przyrządu do pomiaru ciśnienia, w odniesieniu do powtarzalności musi być mniejszy niŜ 0,5 kPa, dla zakresu temperatur 0°C – 40°C i dla zmian temperatur na poziomie 15°C.

· rejestrator temperatury (mechaniczny lub elektroniczny), rejestrujący zmiany

temperatury na poziomie 0,05°C, przy czym:

o całkowity błąd pomiarowy przyrządu do pomiaru temperatury, w odniesieniu do powtarzalności musi być mniejszy niż 0,1°C, dla zakresu temperatur 0°C –40°C i dla zmian temperatur na poziomie 15°C.

Urządzenia pomiarowe muszą posiadać świadectwa wzorcowania, z uznaniem przez odbierającego próbę okresu ważności świadectwa maks. 3 lata od daty uwierzytelnienia przyrządu przez akredytowane laboratorium, którego potwierdzoną kopię wykonawca próby zobowiązany jest dołączyć do dokumentów odbiorowych z próby. Początek i koniec próby musi być potwierdzony na diagramie manometru rejestrującego (datą, godziną i podpisem) przez kierownika budowy i uprawnionego przedstawiciela użytkownika sieci gazowej lub przez inspektora nadzoru.

Standardy próby szczelności gazociągu o ciśnieniu do 0,5 MPa według IGG ST-IGG-0301:2012

Ciśnienie próby

 dla gazociągu śr.c. pr = 0,5 MPa Stąd ciśnienie próbne pr = 1,5 x 0,5 = 0,75 MPa

Czas próby

Czas w którym gazociąg poddawany jest ciśnieniu próbnemu obejmuje:

 a) stabilizację

 b) próbę właściwą

– Obliczenie czasu stabilizacji.

Czas stabilizacji uzależniony jest od ciśnienia próby. Dla gazociągów o objętości Vgeo ≤ 0,1 m3 czas stabilizacji wyniesie 30 min. Dla gazociągów Vgeo > 0,1 m3 zaleca się przyjąć na każde 0,1 MPa ciśnienia próby 1 godzinę stabilizacji

Vgeo = πr2 x L

gdzie:

L – długość gazociągu

r- promień wewnętrzny rury

PRÓBA WŁAŚCIWA

Rozróżnia się dwie metody przeprowadzenia próby szczelności

– metoda standardowa i metoda precyzyjna

Dla gazociągów niskiego ciśnienia stosuje się metodę standardową, natomiast dla gazociągów średniego ciśnienia stosuje się metodę uzależnioną od objętości geometrycznej gazociągu.

dla:

– objętości Vgeo ≤ 8 m3 zalecana jest metoda standardowa, dopuszczona jest precyzyjna

– objętości Vgeo > 8 m3 zalecana jest metoda precyzyjna, dopuszczona jest standardowa

 

METODA STANDARDOWA

Pomiar ciśnienia wewnątrz gazociągu należy wykonać stosując manometr precyzyjny o klasie dokładności minimum 0,6 którego górna wartość zakresu pomiarowego powinna wynosić 1,25-1,5 ciśnienia roboczego.

Metodę standardową wykonuje się poprzez realizację czterech etapów

-napełnianie czynnikiem próbnym sprężarką. Przyrost ciśnienia nie powinien przekraczać 0,3 MPa/min

-stabilizacja,

-próba właściwa,

-opróżnienie z czynnika próbnego

Czas trwania próby właściwej uzależniony jest od objętości geometrycznej i wynosi

– dla gazociągów niskiego ciśnienia

siecig26.jpg

– dla gazociągów średniego ciśnienia

Otrzymaną wartość należy zaokrąglić w górę do pół godziny. Zaleca się, aby czas trwania próby był nie dłuższy niż 72 godziny. W przypadku gazociągów o dużej objętości należy podzielić je na krótsze odcinki tak, aby czas próby każdego z nich nie przekraczał tej wartości.

METODA PRECYZYJNA

Pomiar ciśnienia wewnątrz gazociągu należy wykonać stosując manometr precyzyjny o klasie dokładności minimum 0,1 którego górna wartość  zakresu pomiarowego powinna wynosić 1,25-1,5 ciśnienia roboczego.

Metodę precyzyjną wykonuje się poprzez realizację czterech etapów

-napełnianie czynnikiem próbnym sprężarką. Przyrost ciśnienia nie powinien przekraczać 0,3 MPa/min. Podczas napełniania powinna być mierzona temperatura gruntu t oraz ciśnienie czynnika próbnego  

-stabilizacja,

-próba właściwa,

-opróżnienie z czynnika próbnego

Czas trwania próby właściwej uzależniony jest od objętości geometrycznej i wynosi:

siecig28.jpg

Otrzymaną wartość należy zaokrąglić w górę do pół godziny. Zaleca się, aby czas trwania próby był nie dłuższy niż 72 godziny. W przypadku gazociągów o dużej objętości należy podzielić je na krótsze odcinki tak, aby czas próby każdego z nich nie przekraczał tej wartości. Podczas tego etapu należy mierzyć następujące parametry:

-ciśnienie atmosferyczne Patm temperatura gruntu w otoczeniu gazociągu t, ciśnienie próby p