Ogrzewanie elektryczne

Wiadomości wstępne 

 

Ogrzewania podłogowe stosowane są zwykle w budynkach o budowie masywnej, jak też w budynkach nowych, gdzie montaż ogrzewania w podłodze nie podnosi kosztów. Ze względu na rozkład temperatury  rozwiązanie to preferowane jest w pomieszczeniach o dużej wysokości > 3,0 m,  w których zależy nam na ogrzewaniu tylko strefy przebywania ludzi, jak i w pomieszczeniach o wymaganym komforcie podłogi (łazienki, pokoje dziecinne). Ogrzewanie podłogowe może być realizowane przy użyciu kabli grzejnych, mat grzejnych lub folii grzejnych.

Kable grzejne

Kable zbudowane są z miedzianego drutu oporowego zabezpieczonego izolacją i ekranem (eliminuje powstawanie pola elektrycznego zakłócającego pracę urządzeń domowych, pełni też rolę ochrony przeciwporażeniowej). Całość zamknięta jest w zewnętrznej warstwie tworzywowej tworzywowej. Ze względu na konstrukcję (liczbę żył grzejnych) i właściwości kable można dzielić dalej na:

jednożyłowe – mają jedną żyłę grzejną, wymagają ułożenia w formie zamkniętej pętli, w której początek i koniec kabla połączony jest z tzw. „przewodem zimnym” doprowadzonym do puszki zasilającej;

copode1.jpg

dwużyłowe – mają dwie żyły grzejne (zasilającą i powrotną), w tym przypadku tylko jeden koniec kabla łączy się z przewodem zimnym, drugi zwiera się  specjalnym stykiem umożliwiającym stworzenie zamkniętej pętli;

 

samoregulujące.

copode2.jpg

Kable grzejne montuje się najczęściej w odległościach od 10 do 20 cm, ale nie mniej niż 5 cm, zwykle w dolnej części jastrychu, na głębokości 3-5 cm. Takie rozwiązanie zapewnia bezpośrednie oddawanie ciepła do pomieszczenia i szybkie nagrzewanie podłogi. Możliwe są też systemy akumulacyjne, w których kable umieszcza się głębiej 7,5 do 15 cm poniżej poziomu podłogi w grubej warstwie betonu. Ogrzewanie takie działa na zasadzie długotrwałego oddawania ciepła w dzień przez nagrzaną warstwę betonu, która z kolei zakumulowała to ciepło w nocy w okresie tańszej taryfy energii elektrycznej. Kable mogą mieć różną moc grzejną, od 10 do 25 W/mb. Kable małej mocy stosuje się głównie pod posadzki drewniane, ogrzewania akumulacyjne wymagają mocy jednostkowej powyżej 17 W/mb. Moc jednostkowa jest wartością stałą, wyjątkiem są kable samoregulujące, gdzie wielkość mocy grzewczej dopasowuje się samoistnie w zależności od temperatury pomieszczenia. To ostatnie rozwiązanie zapobiega przypadkowemu przegrzaniu się kabla podczas wystąpienia zakłócenia pracy (np. spowodowanego zasłonięciem fragmentu podłogi przesuniętym meblem).

Maty grzewcze

Wykonane są w postaci siatki z włókna szklanego z przymocowanym elektrycznym przewodem grzejnym. Przewód może być zasilany jednostronnie lub dwustronnie. W pierwszym przypadku grubość maty nie przekracza 3 mm, w drugim jest nieco większa i wynosi 4-5 mm. Tak mała grubość powoduje, że maty idealnie nadają się do prac remontowych; mogą być mocowane na istniejących posadzkach w warstwie klejowej, bezpośrednio pod nową wykładziną z płytek, podnosząc poziom podłogi nie więcej niż o 1 cm. Dostępne na rynku maty grzejne produkowane są standardowo o szerokości 0,5 m i długości od 1 do nawet kilkudziesięciu metrów. Możemy też spotkać maty o szerokościach mniejszych, np. 0,3 lub 0,4 m, bądź większych 0,6; 0,8 a nawet 1,8 m. Moc grzewcza maty zależy od mocy  jednostkowej kabla i stopnia jego zagęszczenia i wynosi 80-150 W/m2.

copode3.jpg

Folie grzewcze

Mają budowę wielowarstwową; zwykle elementem grzejnym jest płasko prasowany drut aluminiowy zatopiony w folii poliestrowej, ale produkowane są też folie z przewodzącym ciepło grafitem lub karbonem (włókno węglowe). Podstawową zaletą rozwiązania jest bardzo mała grubość rzędu 0,2-0,4 mm, odporność na uszkodzenia mechaniczne (przebicie gwoździem, przewiercenie), jak też możliwość dowolnego pasowania poprzez przycinanie powierzchni. W zależności od budowy i technologii montażu folie mogą być dostarczane w zwojach, do samodzielnego przycięcia na placu budowy (ograniczeniem jest tutaj zwykle max. moc całego zestawu narzucona przez producenta) lub w modułach o ustalonej mocy elektrycznej. Wszystkie typy folii przeznaczone są do suchego montażu, jako ogrzewanie podłóg drewnianych lub panelowych, jak i ogrzewanie sufitów z płyt gipsowo-kartonowych. Ciekawym zastosowaniem folii jest też ogrzewanie luster w łazienkach. Moce jednostkowe folii grzewczych mieszczą się w przedziale 60-200 W, poszczególne zaś typoszeregi mają zastosowanie:

– 60 W – deski na legarach, klepka podłogowa, panel drewniany,

– 80 W – panel laminowany,

– 140-200 W – ogrzewanie sufitowe

copode4.jpg

Fot. Folia grzewcza firmy LUXBUD.

Montaż ogrzewań podłogowych elektrycznych

Większość instalacji grzewczych elektrycznych pracuje na napięciu 230 V, wyjątkiem są instalacje ogrzewające lustra w łazienkach, w których napięcie obniżone jest do 48 V. Kable, maty i folie układa się według odmiennych zasad ustalanych przez producenta wyrobu, należy więc stosować się ściśle do instrukcji montażu.

Kable grzejne

Montuje się po wykonaniu izolacji podłogi. W podłogach betonowych kabel układa się 3-5 cm poniżej poziomu wylewki, mocując go do specjalnej taśmy montażowej lub wiążąc bezpośrednio do zbrojenia jastrychu. Rozwiązanie takie zapewnia ułożenie kabla na jednakowej głębokości. W pomieszczeniach mokrych, przed wykonaniem okładziny należy zabezpieczyć jastrych izolacją przeciwwilgociową. W podłogach drewnianych kable grzejne nie mogą stykać się z drewnianymi elementami podłogi. Należy w tym wypadku układać kable minimum 3 cm poniżej poziomu desek, wiążąc je do siatki metalowej rozłożonej na izolacji (jako izolację zaleca się stosować wełnę mineralną). Przekraczanie legara musi się odbywać w wyciętym zagłębieniu dodatkowo zabezpieczonym taśmą aluminiową.

Rys. Sposób układania kabla jednożyłowego po lewej i dwużyłowego po prawej.

Rys. Przekrój przez ogrzewanie podłogowe (podłoga na gruncie). 1-warstwa podłogi, 2-jastrych, 3-czujnik temperatury, 4-kable grzejne, 5-siatka montażowa, 6-izolacja termiczna, 7-izolacja przeciwwilgociowa, 8- gruzobeton, 9-grunt.

Rys. Montaż kabli grzejnych w podłodze na legarach. 1-legar, 2-kabel grzejny, 3-i siatką montażowa, 4-wycięcia w legarach, 5-izolacja.

 Instalację w pomieszczeniu należy układać z jednego odcinka kabla, zabrania się łączenia kabla w posadzce. Jeżeli jeden odcinek kabla jest niewystarczający do pokrycia całego pomieszczenia, należy podzielić jastrych na kilka stref i w każdej zastosować osobny kabel. Rozwiązanie takie jest często stosowane dla stref brzegowych o większej mocy jednostkowej. Pierwsze uruchomienie instalacji w podłogach drewnianych może nastąpić natychmiast po wykonaniu podłogi, lub minimum po 4 tygodniach, jeżeli kable ułożone są w wylewce betonowej.

Maty grzewcze

Wymagają układania na równej i oczyszczonej powierzchni, szczeliny i zagłębienia należy przeszpachlować i zagruntować. Maty dobieramy dokładnie do wymiarów pomieszczenia (powierzchni ogrzewanej), zabrania się przycinania mat poprzez rozcinanie kabla! Miejsca w których może w przyszłości wystąpić wiercenie posadzki (np. miska ustępowa), należy ominąć, rozcinając siatkę z włókna szklanego w trakcie układania maty. Podobnie należy ominąć wszystkie powierzchnie zabudowy stałej (szafki, regały, tapczany, itp.). Większość mat  daje się wielokrotnie przyklejać i odklejać, dlatego pasowanie „na sucho” nie sprawia żadnych problemów. Dla potrzeb zamocowania czujnika termostatu należy wykonać kanał o głębokości i szerokości 1 cm i długości 0,5-1,0 m, i zamocować w nim plastikową rurkę ochronną. W rurkę tą zostanie później wciśnięty czujnik. Gotową instalację można pokryć zaprawą samopoziomującą lub warstwą klejową, układając bezpośrednio na niej płytki terakotowe. Należy w tym wypadku użyć nieco więcej kleju, aby mata była całkowicie w nim zatopiona. Pierwsze uruchomienie może nastąpić po całkowitym związaniu kleju. Informacja ta zwykle podana jest przez producenta na opakowaniu.

Folie grzewcze

Montowane są na „sucho”, to znaczy bez użycia zapraw klejowych, wylewek, itp. Wszystkie folie mają po bokach paski brzegowe o szerokości kilku cm, bez zatopionych części elektrycznych. Paski te służą do bezpośredniego montażu folii do powierzchni podłogi lub stelaża sufitowego przy pomocy zszywacza, gwoździ, taśmy klejącej, etc. Podczas montażu równoległym dwóch lub więcej pasów folii należy zwrócić uwagę, aby części metalowe nie zachodziły na siebie. Folie dostarczane w zwoju można ciąć na żądaną długość z dokładnością do 1 cm, ucięty brzeg należy zaizolować taśmą izolacyjną. Folii modułowej nie wolno ciąć, można natomiast łączyć ze sobą poszczególne moduły za pomocą dostarczanych przez producenta złączy. Folie można układać bezpośrednio pod panelami podłogowymi, pamiętając o przykryciu jej warstwą folii budowlanej o grubości 0,2 mm. Montując ogrzewanie między legarami w podłogach drewnianych, należy pamiętać o zamocowaniu skrajnych brzegów folii, aby zapobiec jej zrolowaniu w czasie nagrzewania. W ogrzewaniu sufitowym folie mocuje się do rusztu drewnianego i przykrywa bezpośrednio płytami gipsowo-kartonowymi. Zabrania się układania folii sufitowych w miejscach ścianek działowych i nad wysokimi regałami.