2. Określanie wielkości zapotrzebowania na gaz
Metoda Zajdy – metoda obliczeniowa stosowna dla sieci rozdzielczej dla mieszkańców wykorzystujących gaz do celów bytowych i grzewczych. maksymalna liczba odbiorców:
– do 25000 dla celów komunalnych
– do 5000 dla celów grzewczych
Strumień gazu Q pobierany przez grupę odbiorców dołączonych do rozpatrywanego odcinka oblicza się ze wzoru:
gdzie:
n1, n2 – liczby odbiorców (nie mylić z liczbą mieszkańców), podłączonych do odcinka zużywających gaz odpowiednio do celów komunalnych i do ogrzewania pomieszczeń
p1p2 – współczynniki jednoczesności poboru gazu odpowiednio do celów komunalnych i do ogrzewania pomieszczeń
Q1,Q2 – maksymalne lub średnie zużycia gazu przez jednego uśrednionego odbiorcę (reprezentanta grupy)
β1 β2 – współczynniki korekcyjne odpowiednio dla celów komunalnych i ogrzewania pomieszczeń, które w przypadku nie występowania odbiorców pozakomunalnych przyjmują wartość 1, natomiast w przypadku występowania odbiorców pozakomunalnych przyjmują wartości większe od 1, zależnie od stopnia urbanizacji
Qtr – maksymalne obciążenie sieci rozdzielczej pochodzące od wszystkich odbiorców
Tabela1 współczynniki korekcyjne β1,β2
Tabela 2 Współczynniki jednoczesności p1p2 – obliczane są z następujących wzorów
Zużycie gazu Q1,Q2przez jednego odbiorcę można przyjmować w zależności od stopnia urbanizacji według tabeli 3.
Tabela 3