Podział
Rys.2 Schemat wentylatora osiowego. 1- wirnik, 2-silnik, 3 kierownica, 4-kołpak
Wentylatory osiowe dzielą się na:
– sufitowe śmigłowe, mocowane bez obudowy
– okienne lub ścienne
– kanałowe, mocowane w kanałach wentylacyjnych
– osiowe z kierownicami
– przeciwbieżne
Charakterystyka
Wentylatory śmigłowe – produkowane sa jako sufitowe, mocowane zwykle z lampami lub bez oraz jako przenośne, ze śmigłem zabezpieczonym ochronną kratką. Wymiary śmigieł wahają sie od kilkunastu cm do nawet 15m dla konstrukcji przemysłowych.
Wentylatory ścienne – montowane są na ścianie pomieszczenia na wlocie do kanału wentylacyjnego, jak też bezpośrednio w ścianie zewnętrznej lub oknie (wentylatory okienne). Kierunek przepływu powietrza zwykle od silnika w stronę wirnika. Wirniki wykonywane ze stali emaliowanej, stali nierdzewnej lub tworzyw sztucznych, o różnej odporności na temperaturę i zapylenie. Sposób montażu może być dowolny lub tylko pionowy.
W przypadku wentylatorów okiennych specjalna konstrukcja obudowy umożliwia także montaż w otworze wyciętym w szybie.
Fot. wentylator okienny
Wentylatory kanałowe – mocowane są wewnątrz kanałów wentylacyjnych i mają konstrukcje umożliwiającą przykręcenie do typowych elementów wentylacyjnych prostokątnych lub kołowych. Silnik tych wentylatorów może być zamocowany obok wirnika, na wale, lub poprzez przekładnię pasową. Wentylacja ogólna pomieszczeń o charakterze użytkowym i przemysłowym. Przeznaczone do wentylacji: hurtowni, magazynów, warsztatów, hal produkcyjnych, parkingów, lokali handlowych, szklarni, pomieszczeń hodowlanych (kurniki, chlewnie). Znajdują zastosowanie w urządzeniach klimatyzacyjnych.
Fot. Wentylatory kanałowe, po prawej z przekładnią pasową.
Wentylatory osiowe przeciwwybuchowe – przeznaczone są do pracy w przestrzeniach zagrożonych wybuchem. Spełniają wymogi grupy II kategorii 2G/3G – strefa 1 i/lub 2. Przeznaczone są do montażu w kanale, bądź na ścianie. Obudowa wentylatorów wykonywana jest ze stali, wirniki zwykle stalowe lub aluminiowe
Fot. Wentylatory osiowe w wykonaniu przeciwwybuchowym, po lewej kanałowy, po prawej ścienny.
Wentylatory przeciwbieżne – zbudowane sa na ogół z dwóch wirników, obracających się w przeciwnych kierunkach, napędzanych osobnymi silnikami. Znajdują zastosowanie w instalacjach wentylacyjnych kopalń i okrętów. Ich smukła budowa pozwala na montaż w wąskich przestrzeniach.
Rys. Schemat wentylatora przeciwbieżnego.
Wentylatory oddymiające – służą do wyciągania gorącego dymu powstałego w czasie pożaru, stosowane w centrach handlowych, gastronomii, wentylacji podziemnych parkingów, itp. Wytrzymują temperatury do 400° C (okres dwóch godzin)
Zasady montażu
Wentylatory osiowe zależnie od typu montowane są w położeniu dokładnie poziomym lub pionowym. Umieszczenie wentylatora w nieodpowiednim miejscu może spowodować obniżenie wydajności i jakości wentylacji.
Wskazówek i zalecenia, które pozwolą wyeliminować ewentualne skutki wadliwych rozwiązań to:
– wentylator powinien być zainstalowany w miejscu najbardziej oddalonym od punktu, w którym powietrze wchodzi (drzwi, nawietrzak, okno) i jak najwyżej od podłogi,
– wentylator nie może być podłączony do przewodu kominowego odprowadzającego spaliny,
– nie należy instalować wentylatora w miejscu, gdzie temperatura może przekroczyć 50°C oraz bezpośrednio nad grillami lub palnikami,
– europejskie przepisy budowlane wymagają, aby wentylatory zasilane prądem o napięciu 230 V umieszczone były w odległości 1,25 m od zasięgu ręki osoby kąpiącej się lub biorącej prysznic, aby zmniejszyć ryzyko opryskania wodą,
– gdy zachodzi konieczność zamontowania wentylatora w odległości mniejszej niż 1,25 m od zasięgu ręki, należy zastosować wentylator niskonapięciowy (12 V) z transformatorem lub wentylator kanałowy umieszczony jak najdalej w kanale wentylacyjnym. Transformator powinien być zamontowany również w odległości nie mniejszej niż
1,25 m,
– jeżeli kanały wentylacyjne podłączone do wentylatora prowadzone są pionowo przez nieogrzewaną przestrzeń np. strych, należy je zainstalować poniżej teoretycznego miejsca skraplania,
– jeżeli kanały wentylacyjne podłączone do wentylatora prowadzone są poziomo przez nieogrzewaną przestrzeń należy je również zainstalować i nadać lekki spadek kanałów w kierunku ujścia układu, aby ewentualnie skropliny spływały na zewnątrz budynku,
– montując wentylator w otworze ściany zewnętrznej należy podłączyć wentylator z kratką zewnętrzną za pomocą kanału wentylacyjnego (najpraktyczniej teleskopowego) lekko przechylonego na zewnątrz.
Rys. Schemat montażu wentylatora osiowego na wsporniku.