Wiadomości wstępne
Wbrew nazwie nie są produkowane z czystego aluminium ale ze specjalnego stopu, (np. stop aluminium z dodatkiem krzemu i miedzi AlSi11Cu2(Fe)). Formowanie członów grzejnikowych przebiega w prasach hydraulicznych, gdzie płynny stop odlewany jest ciśnieniowo. Wysokociśnieniowe odlewanie zapewnia jednorodną strukturę grzejnika i jego dużą gładkość po wewnętrznej stronie. Odlane człony nie posiadają najczęściej stopek, następną czynnością jest więc zgrzanie lub przyspawanie stóp grzejnikowych i obróbka mechaniczna powstałego członu. Nagwintowane człony skręca się w baterie (zwykle 10-cio elementowe) i poddaje próbie ciśnieniowej. Wadliwe elementy demontuje się i ponownie przetapia, dzięki czemu proces produkcji przebiega niemal bez strat.
Sprawdzony pod względem szczelności grzejnik trafia do lakierni, malowanie przebiega tutaj najczęściej dwuetapowo:
– anaforeza (powlekanie grzejnika warstwą ochronną lakieru podczas kąpieli)
– malowanie farbami proszkowymi
Niektóre firmy rezygnują z drugiego etapu sprzedając grzejniki w stanie surowym, dla własnej aranżacji.
Człony grzejników aluminiowych są bardzo lekkie (waga członu o wysokości 60 cm nie przekracza 1,5 kg), szybko się nagrzewają, jednocześnie specjalne, kanałowe ukształtowanie członu wymusza konwekcję nagrzanego powietrza. W niektórych rozwiązaniach człon w górnej części posiada kierownice przepływu powietrza zwrócone na pomieszczenie dzięki czemu grzejnik nie powoduje brudnych smug na ścianach i w praktyce nie wymaga półki.
Grzejniki aluminiowe produkowane są standardowo z przyłączem bocznym z gwintem 1”, zasilanie od spodu wymaga w tym wypadku zastosowania zaworu z korpusem obejścia. Człony posiadają wysokości od 300-900 mm i głębokości od 60-100 mm . Grzejniki mogą pracować w instalacjach c.o. wodnych o parametrach do +95°C i ciśnieniu 0,6 MPa (w wersji wzmocnionej do 1,6 MPa) i w instalacjach parowych o temp. do +120°C i ciśnieniu 0,07 MPa. Instalacje wodne powinny pracować jako zamknięte ciśnieniowe. Dopuszcza się montaż w instalacjach systemu otwartego jeśli źródło ciepła nie przekracza mocy 30 kW.
Grzejniki aluminiowe nie zaleca się podłączać do instalacji miedzianych z uwagi na możliwość procesów katalitycznych pomiędzy aluminium i jonami miedzi. Instalacja powinna być zabezpieczona w takim wypadku inhibitorem korozji. Nie należy też w jednej instalacji c.o. łączyć ze sobą grzejników aluminiowych i stalowych, całkowita powierzchnia ogrzewalna grzejników stalowych nie powinna przekraczać 15% powierzchni grzejników aluminiowych. Wszelkie połączenia grzejnika z elementami z miedzi lub mosiądzu powinny mieć przekładki wykonane z dielektryka (np. teflon). Zabrania się też uszczelniać gwinty grzejnika konopiami, włókna konopi mogą uszkadzać delikatną strukturę gwintu.
c.d.n.