Pojęcie izolacji cieplnej
Zadania materiałów izolacyjnych
Podział materiałów izolacyjnych
Do materiałów termoizolacyjnych pochodzenia organicznego zaliczamy:
– materiały torfowe (proszek torfowy, płyty torfowe),
– płyty pilśniowe,
– płyty wiórowo – cementowe,
– płyty ze słomy i z trzciny,
– płyty paździerzy lnianych i konopnych,
– płyty drzewne, korkowe i z kory sosnowej,
– maty i płyty z wełny owczej,
– materiały nasypowe z celulozy.
Do materiałów termoizolacyjnych pochodzenia nieorganicznego zaliczamy:
– wełnę żużlową i wyroby z niej (praktycznie nie stosowane)
– wełnę skalną i wyroby z niej,
– przędzę ,watę i wełnę szklaną oraz wyroby z nich,
– szkło piankowe,
– wyroby azbestowe ( obecnie wycofane z użytkowania!),
– wyroby ze spienionego poliuretanu ( np. pianki PUR),
– wyroby z polistyrenu spienionego, styropiany ( ekspandowane i ekstrudowane).
Porowatość. Jest to podstawowa właściwość materiałów termoizolacyjnych, określająca ich jakość. Termoizolacyjność zależy nie tylko od sumarycznej porowatości, ale także jej charakteru, rozmiaru i rozkładu porów. Pory w materiale termoizolacyjnym tworzone są podczas ich produkcji na skutek wprowadzania do surowca gazotwórczych preparatów (poroforów) powodujących pęcznienie masy lub też w trakcie sklejania albo spiekania cząstek materiału albo włókien. Lepszymi właściwościami termoizolacyjnymi charakteryzuje się materiał z małymi zamkniętymi porami (spośród materiałów o takiej samej porowatości sumarycznej), wypełnionymi powietrzem lub gazem (powietrze odznacza się bardzo małym współczynnikiem przewodzenia ciepła, w temperaturze 20ºC mającym wartość 0,02512 W/(m·K)).
Unieruchomienie powietrza w małych zamkniętych porach umożliwia lepsze wykorzystanie jego właściwości izolacyjnych. Powietrze znajdujące się w ruchu przenosi również ciepło przez konwekcję. Dlatego w gruboporowatych, jamistych materiałach z wydłużonymi otwartymi porami są warunki do przenikania konwekcyjnych potoków powietrza. Materiał taki jest lepszym przewodnikiem ciepła niż materiał z małymi i zamkniętymi porami. Im mniejsza objętość powietrza zamkniętego w oddzielnych porach, tym mniejsza możliwość konwekcji i tym lepsze jego termoizolacyjne właściwości. Stosunek objętości powietrza znajdującego się w porach i substancji budującej materiał także ma wpływ na termoizolacyjne właściwości materiału. Im mniejsza gęstość objętościowa termoizolacyjnego materiału , tym mniejsza jego przewodność ciepła. Dla materiałów o dużej porowatości, w których udział objętościowy substancji stałej jest bardzo mały, współczynnik przewodzenia ciepła zbliża się do współczynnika przewodności powietrza.
W tablicy 1. zestawiono porównawczo wartości porowatości materiałów termoizolacyjnych i wybranych materiałów konstrukcyjnych.
Tablica 1. Porowatość wybranych materiałów termoizolacyjnych i konstrukcyjnych
Materiał termoizolacyjny |
Porowatość, % |
Materiał konstrukcyjny |
Porowatość, % |
Gazobeton Ceramika porowata Szkło spienione Drewno porowate, płyty włókniste Porowate masy plastyczne |
50-90 60-75 85-90 82-87
90-98 |
Stal Granit, marmur Beton ciężki Cegła pełna
Drewno sosnowe |
0 0,2-0,8 9-17 24-33
67-73 |
Gęstość objętościowa. Jest to jedna z ważniejszych właściwości charakteryzujących termoizolacyjność materiałów. Im mniejsza gęstość objętościowa, tym lepsza jakość materiału termoizolacyjnego. Przykładem lekkich materiałów są pianki mas plastycznych o minimalnej gęstości objętościowej wynoszącej 15 – 25 kg/m³. Ze zwiększeniem gęstości objętościowej podwyższa się wartość współczynnika przewodzenia ciepła (l) oraz zwiększa się wytrzymałość.
Wytrzymałość. Większość materiałów termoizolacyjnych o bardzo porowatej budowie cechuje niewielka wytrzymałość. Charakteryzują ją trzy wskaźniki – wytrzymałość na ściskanie, na zginanie i na rozciąganie. Zwykle wytrzymałość wysokoporowatych materiałów charakteryzuje tylko wytrzymałość na ściskanie, wyrobów włóknistych – wytrzymałość na zginanie, termoizolacyjnych wyrobów miękkich (wojłoku, maty mineralnej i innych) – wytrzymałość na rozciąganie. Przedział wytrzymałości materiałów konstrukcyjno-termoizolacyjnych, niezależnie od ich budowy, charakteryzuje się dwoma wskaźnikami – wytrzymałością na ściskanie i zginanie. Wytrzymałość termoizolacyjnych materiałów na ściskanie zawiera się w granicach 100 – 1500 kN/m², niekiedy osiąga 5000 kN/m², tylko w nielicznych przypadkach przekracza 5000 kN/m². Wytrzymałość materiałów można w określonych (wymaganych) przedziałach zmienić przez dobór warstw albo zastosowanie specjalnych metod ich obróbki. Właśnie w taki sposób podwyższa się wytrzymałość gotowych wyrobów, np. autoklawizowanie porowatych betonów o gęstości objętościowej 500 kg/m³ półtorakrotnie zwiększa ich wytrzymałość na ściskanie. Podobny efekt uzyskuje się przy utwardzaniu betonu w wilgotnym środowisku, przy temperaturze nie niższej od 175ºC, w wyniku powstania komórkowego szkieletu zwiększającego wytrzymałość betonu.
Wilgotność. Znaczny wpływ na jakość termoizolacyjnych materiałów ma ich wilgotność. Duża porowatość sprzyja zawilgoceniu materiałów. Gdy materiały te są eksploatowane w warunkach dużej wilgotności, przestrzenie pomiędzy włóknami czy pory mogą być wypełnione częściowo lub całkowicie wodą. Woda wypełniająca komórki materiału ma współczynnik przewodzenia ciepła ok. 20-krotnie większy niż gaz. Między innymi z tego powodu współczynnik przewodzenia ciepła materiału izolacyjnego zależy od stopnia jego zawilgocenia. Zawilgocenie materiałów termoizolacyjnych powoduje wzrost współczynnika przewodzenia ciepła, obniża wytrzymałość, odporność na korozję biologiczną oraz mrozoodporność.
Nasiąkliwość. Nie mniej ważnym wskaźnikiem materiałów termoizolacyjnych jest nasiąkliwość.
Przewodność cieplna. Jest to podstawowy wskaźnik określający jakość materiałów termoizolacyjnych.
Inne bardzo ważne właściwości materiałów termoizolacyjnych to: odporność biologiczna, mrozoodporność , ognioodporność, palność, stabilność termiczna.
Tabela 2 Właściwości wybranych materiałów izolacyjnych
Właściwości |
Jednostka |
Styropian |
Pianka poliuretanowa |
Pianka polietylenowa |
Pianka kauczukowa |
Wełna mineralna |
Gęstość |
Kg/m3 |
10-30 |
20-40 |
35 |
|
Od 36 – maty lamelowe Do 140 |
Współczynnik przewodzenia ciepła „l” |
W/mK |
0,045-0,040 |
0,035dla t= 40°C 0,032 dla t=10°C |
0,040 dla t=40°C 0,038 dla t=10°C |
0,040 dla t=40°C 0,037 dla t=10°C |
0,035 dla t=10°C |
Klasyfikacja ogniowa |
|
Palny, samogasnący, przy paleniu wydziela czarny gryzący dym |
samogasnący |
Nie rozprzestrzeniający ognia, normalne wydzielanie dymu |
Samogasnący, bardzo niskie wydzielanie dymu |
niepalna |
Odporność na temperaturę |
°C |
80 |
+135°C dla pianki miękkiej, +150°C dla pianki twardej |
-30 do (+95°C)2 |
-40 (-200°C)3 do +105°C (+175°C)4 |
200-750°C |
Współczynnik oporu przeciw dyfuzji pary wodnej |
|
50-601 |
|
2000-3000 |
7000 |
|
Odporność na warunki atmosferyczne |
|
Starzeje się pod wpływem promieniowania UV, |
Niska nasiąkliwość, starzeje się na słońcu |
|
Może być stosowany na zewnątrz (HT/Armaflex) |
Nie ulega procesowi starzenia, chronić przed wilgocią |
Uwagi |
|
kruchy |
krucha |
Wysoka elastyczność |
Wysoka elastyczność |
Pyli się w czasie układania |