Przepisy ogólne
1. Przewody instalacji kanalizacyjnej należy prowadzić po powierzchniach wewnętrznych ścian budynku
2. Temperatura pomieszczeń przez które prowadzona jest instalacja nie może być niższa od 0°C, w przeciwnym wypadku przewody należy zaizolować.
3. Przewody z rur kielichowych powinny mieć kielichy ustawione przeciwnie do kierunku spływu ścieków
4. Kompensacja cieplna przewodów z tworzyw sztucznych wymaga stosowania w instalacji podpór stałych i przesuwnych, a dla przewodów łączonych przez klejenie lub zgrzewanie powinna być rozwiązana przez stosowanie kompensatorów.
Montaż pionów kanalizacyjnych
1. Pion na całej wysokości powinien mieć jednakową średnicę, nie mniejszą od największej średnicy podejścia do tego pionu. Zredukowana średnica pionu może wystąpić tylko powyżej najwyżej położonego przyboru sanitarnego, na odcinku wentylacyjnym.
2. Piony wykonane z tworzyw sztucznych powinny mieć podpory stałe wykonane nie rzadziej niż co druga kondygnacje budynku, a w przypadku rur HDPE nie rzadziej niż co 6m. Uchwyty na pionach powinny mocować rurę w miarę możliwości pod kielichem. Rozstaw uchwytów przesuwnych zależy od materiału rury i wynosi:
– dla rur z HDPE (Rys. obok)
H=0,9 m dla średnicy pionu 50mm
H=1,7m dla średnicy pionu 110 mm
H=2,4m dla średnicy pionu 160mm
H=3,0m dla średnicy pionu ≥200mm
– dla rur z PVC-U i PP
co najmniej dwa uchwyty na kondygnację przy czym jeden z nich powinien być stały
– dla rur żeliwnych SML
rozstaw uchwytów na odcinkach pionowych nie powinien być większy niż co 2m, średnio dwa uchwyty na kondygnacje, przy czym jeden z nich powinien wypaść pod ewentualnym trójnikiem
3. Piony z tworzyw sztucznych powinny być skompensowane. Piony z rur PVC-U i PP należy mocować pozostawiając każdorazowo luz w kielichu rzędu 1cm, piony z rur HDPE należy kompensować z wykorzystaniem kielichów kompensacyjnych umieszczanych maksymalnie co 2 kondygnację lub co 6m.
4. Przejścia przez stropy rur tworzywowych należy wykonywać w tulejach ochronnych wystających około 3 cm powyżej poziomu podłogi. Tuleja powinna mieć średnicę o 50 mm większą od średnicy pionu. Wewnątrz tulei nie może być żadnych połączeń, a przestrzeń pomiędzy tuleją a rurą powinna być wypełniona materiałem trwale elastycznym o odporności ogniowej nie mniejszej niż odporność ogniowa przegrody.
5. W budynkach wysokich przejścia przez stropy powinny być wykonane w sposób zapobiegający rozprzestrzenianiu się pożaru. W przypadku tworzyw sztucznych należy stosować opaski lub kołnierze ogniochronne.
Rys. Kołnierz ogniochronny
6. W budynkach powyżej 5 kondygnacji lub o wysokości powyżej 15m, piony kanalizacyjne należy wyposażać w rozwiązania ograniczające energię spływających ścieków, np. systemy niskoszumowe. Dopuszcza się stosowanie odsadzek co 5 kondygnacji budynku, przy czym powyżej odsadzki należy stosować rewizję kanalizacyjną.
7. Wszelkie zmiany kierunku pionu związane z uskokami muru, należy wykonywać łagodnymi łukami kolanami o kącie maksymalnie 45°.
Rys.(po prawej) Przesunięcie osi pionu wykonane jako odsadzka.
8. Minimalna średnica pionu prowadzącego ścieki szare wynosi DN70, a ścieki czarne DN100.
9. Pion na całej swojej długości powinien mieć jednakową średnicę. Maksymalnie do jednego pionu można włączyć 20 misek ustępowych.
10. Piony na najwyższej kondygnacji budynku powyżej najwyżej położonego przyboru sanitarnego przechodzą w rury wentylacyjne zakończone wywiewką wyprowadzona ponad dach na wysokość od 05-1,0m.
Rys. Sposób montażu wywiewki kanalizacyjnej na dachu stromym. 1-nasada wentylacyjna, 2-rozeta ochronna, 3- obróbka blacharska stabilizująca rurę wywiewną, 4- złączka redukcyjna (kieliszek).
Rys. Sposób montażu wywiewki na zwieńczeniu komina wentylacyjnego. Rozwiązanie stosowane często w budynkach wielorodzinnych przy pionach prowadzonych w szachtach. 1-elastyczna opaska umożliwiająca pracę termiczną pionu (dla pionów z tworzyw sztucznych)
11. Średnica wywiewki powinna być średnio o 50 mm większa od średnicy pionu kanalizacyjnego, np. dla pionu o średnicy 110 mm, średnica rury wywiewnej wynosi 160mm.
12. Dopuszcza się wentylowanie pionów przez zastosowanie zaworów napowietrzających, przy czym najdalej położony pion w kanalizacji oraz co piąty z pozostałych powinien być w takim przypadku zakończony wywiewką.
13. Zawór napowietrzający powinien zapewnić dopływ powietrza w ilości co najmniej 8-krotnej ilości odprowadzanych ścieków.
14. Przy przejściach pionów w poziom odpływowy należy stosować rewizje kanalizacyjne wyprowadzone 0,5m nad poziom posadzki.
Montaż poziomów kanalizacyjnych
1. Przewody odpływowe układane w ziemi należy układać równolegle i prostopadle do przegród budowlanych, tak aby nie zagrażały stateczności konstrukcyjnej budynku.
2. Przewody odpływowe w ziemi powinny być układane na podsypce piaskowej o grubości od 15-20 cm, w gruntach o kategorii I-IV przewody można układać bez podsypki. Dno wykopu powinno być gruntem rodzimym, przy gruntach nasypowych dno należy zabezpieczyć przed osiadaniem. Przykrycie przewodów w wykopie wynosi:
– minimum 30 cm dla rur żeliwnych
– minimum 50 cm dla rur z innych materiałów
3. Minimalna odległość w pionie pomiędzy wierzchem rury a spodem ławy fundamentowej wynosi 0,1m. Rury prowadzone pod ławami należy zabezpieczyć przed osiadaniem budynku prowadząc je w rurze ochronnej o średnicy zewnętrznej większej o minimum 100 mm od średnicy rury kanalizacyjnej.
4. Minimalny spadek poziomów kanalizacyjnych wynosi:
-dla rur średnicy D100 – 2%
– dla rur średnicy DN125 – 1,7%
– dla rur średnicy DN150 – 1,5%
5. Minimalna odległość rur kanalizacyjnych prowadzonych w wykopach wzdłuż ścian konstrukcyjnych budynku wyznaczona jest poprzez płaszczyznę ukośną poprowadzona pod kątem 45° począwszy od dna ławy fundamentowej.
6. Załamania na poziomach kanalizacyjnych można wykonywać tylko za pomocą łagodnych łuków lub podwójnych kolan 45°. Wszelkie odgałęzienia od głównego przewodu odpływowego można prowadzić tylko pod kątem 45°.
Rys. Zmiana kierunku o 90° może sie odbywać tylko łagodnym łukiem, tutaj za pomocą dwóch kolan 45°
Rys. Odgałęzienie od głównego przewodu należy prowadzić pod kątem 45°, po lewej – dobrze, po prawej – źle.
7. Rury poziome prowadzone po ścianie piwnic należy mocować w odległościach:
– 1,25m dla rur z tworzyw sztucznych
– 2,0m dla rur z pozostałych materiałów
8. Wszelkie przejścia przez przegrody poziome należy wykonywać w tulejach ochronnych (jak dla pionów). Przy konieczności stosowania muf przeciwogniowych należy mocować je z obu stron przegrody.
Rys. Zabezpieczenie przed rozprzestrzenianiem sie ognia za pomocą: po lewej – opaski ogniochronnej montowanej wewnątrz przegrody, po prawej – muf ogniochronnych montowanych z obu stron przegrody.
9. Zabezpieczenie przez przepływem zwrotnym.
9.1 W przypadku przyborów sanitarnych i wpustów położonych poniżej maksymalnego poziomu ścieków w sieci kanalizacji ogólnospławnej, należy zastosować urządzenia przeciwzalewowe lub przepompownię ścieków. W terenie płaskim, za maksymalny poziom ścieków można przyjąć poziom terenu przy budynku.
9.2 Przy przyborach położonych poniżej kanalizacji ściekowej należy zastosować przepompownię ścieków.
9.3 Rodzaj urządzeń przeciwzalewowych powinien być określony w projekcie wykonawczym. Urządzenia przeciwzalewowe powinny posiadać zamknięcia:
– automatyczne typ 1 wg PN-EN 12056-2
– automatyczne i ręczne typ 1,2,3,4,5 wg PN-EN 12056-2
dla ścieków czarnych zaleca się stosować urządzenia przeciwzalewowe typu 2 i 3
10. Na odpływie z kuchni zbiorowego żywienia należy stosować łapacze tłuszczu i skrobi.
11. Na odpływach z warsztatów samochodowych, stacji benzynowych itp. należy stosować separatory substancji ropopochodnych.
12. Na długich odcinkach poziomych należy stosować rewizje poziome w odległościach nie większych niż co 15m. Rewizje należy stosować każdorazowo przy kaskadach kanałowych, umieszczając rewizję powyżej kaskady.