Stanowią modyfikację systemu oczyszczalni drenażowych. Zamiast podłużnych rozsączających rur umieszczonych za osadnikiem gnilnym, w tym rozwiązaniu wstępnie oczyszczone w osadniku ścieki kierowane są do specjalnego podziemnego tunelu wykonanego z tworzyw sztucznych
Rys. Oczyszczalnia tunelowa (Eko-System)
Tunele wykonane z polipropylenu mogą być instalowane bezpośrednio w gruncie rodzimym, co jest wygodne i czyni instalację prostszą i szybszą w montażu. Duża powierzchnia infiltracyjna tuneli pozwala ograniczyć powierzchnię poletka filtracyjnego, zredukować długość systemu rozsączenia, a odpowiednie ożebrowanie komory pozwala na instalację urządzenia nawet w miejscach o niedużym natężeniu ruchu kołowego (podjazd do garażu). Tunele wykonane z polipropylenu w odcinkach po 1,2 metra są wygodne w transporcie oraz łatwe w instalacji. Technologia oczyszczania ścieków podobnie jak w tradycyjnym drenażu rozsączającym, składa się z dwóch etapów:
I etap – podczyszczanie w warunkach beztlenowych (osadnik gnilny)
II etap – doczyszczanie w warunkach tlenowych w gruncie z udziałem bakterii tlenowych naturalnie bytujących w środowisku.
Rys. Schemat instalacji oczyszczalni tunelowej z trzykomorowym osadnikiem gnilnym (rys. SEDYMENT)
Montaż tuneli filtracyjnych
Wszystkie podane poniżej parametry, konstrukcje i metody montażu mają charakter orientacyjny dla gruntów o dobrej przepuszczalności i sprzyjających warunkach gruntowo- wodnych. Dla zapewnienia optymalnych parametrów i sposobu montażu systemu rozsączania należy zbadać istniejące warunki gruntowo wodne, uziarnienie gruntu ,ukształtowanie terenu w miejscu montażu i opracować indywidualny projekt urządzeń rozsączających. Przy wyborze lokalizacji na zamontowanie tuneli filtracyjnych należy uwzględnić minimalne odległości:
• od budynku – min. 3m
• od granic działki – min. 2m
• od ujęcia wody pitnej – min. 30m
• od wysokiego drzewa – min. 3m
• od najwyższego poziomu wody gruntowej – min 1,5m
W przypadku tuneli filtracyjnych ułożonych w dwóch lub więcej ciągach elementem rozpoczynającym system rozsączania jest studzienka rozdzielcza. Należy ją posadowić w wykopie za osadnikiem , wypoziomować i połączyć ze zbiornikiem rurą pcv Ø 110
1. Optymalna głębokość ułożenia podstawy tuneli wynosi około 0.8 –1,0m i uzależniona jest od głębokości posadowienia zbiornika i studzienki rozdzielającej. Należy dążyć do jak najpłytszego ułożenia tuneli, co sprzyja procesowi rozsączania i oczyszczania ścieków. W warstwach gruntu poniżej 1,0m są niekorzystne warunki tlenowe i ma to niekorzystny wpływ na rozsączanie.
2. Minimalna wymagana warstwa nad tunelami, chroniąca przed zamarzaniem wynosi 30cm
3. Wykopy pod tunele powinny mieć szerokość 0,8 m –1,5m( w zależności od rodzaju gruntu) Dno wykopów powinno być równe i poziome ( bez spadku)
4. W gruntach piaszczystych tunele układamy w wykopie o szerokości 0,8m. Zaleca się układać tunele na podsypce zabezpieczającej z przesianej pospółki o granulacji 2-15mm i grubości min 30 cm. Boczne ściany tuneli obsypywać pospółką o granulacji 16-32 mm do wysokości perforacji.
5. W gruntach słabo przepuszczalnych tunele układamy w wykopie o szerokości 1,0-1,5m na podsypce zabezpieczającej z przesianej pospółki o granulacji 2-15mm i grubości 50-70 cm. (im trudniej przepuszczalny grunt tym grubsze warstwy żwiru) Boczne ściany tuneli obsypywać pospółką o granulacji 16-32 mm do wysokości perforacji.
6. Tunele ułożyć w poziomie, bez spadku sprawdzając poziom przy pomocy niwelatora lub poziomicy
7. Obsypki boczne należy oddzielić od gruntu rodzimego, układając poziomo pasy geowłókniny na obsypki.
8. Obsypać ręcznie ułożone tunele do całkowitego ich zakrycia gruntem piaszczystym.
Rys. Ozn. 1-tunel, 2-obsypka boczna żwir o granulacji 16-32mm, 3- podsypka filtracyjna pospółka o granulacji 2-15mm, 4-geowłóknina, 5- grunt rodzimy
*- szerokość i wysokość warstwy uzależniona od przepuszczalności gruntu