Rzutowanie prostokątne wykonuje się w celu przedstawienia danego przedmiotu bez
żadnego zniekształcenia. Powszechnie stosowaną metodą jest rzutowanie prostokątne
bezpośrednie. Rzuty można porównać do cieni rzucanych przez przedmioty na ekran. Ekran
to tzw. rzutnia, a powstały na nim cień przedmiotu to rzut prostokątny tego przedmiotu.
Najczęściej stosuje się układ dwóch lub trzech wzajemnie prostopadłych rzutni (płaszczyzn),
które oznaczamy π1, π2 , π3.
Aby otrzymać rzut punktu na rzutni (płaszczyźnie), należy przez punkt A poprowadzić
prostą prostopadłą do tej rzutni. Prosta przebije rzutnię w pewnym punkcie, który nazywamy
rzutem punktu A na daną rzutnię. Rzuty punktu A oznaczamy, odpowiednio do rzutni,
na których się znajdują: A’, A”, A”’